Hue - Hoi An - Dalat

In Hue aangekomen hebben we eerst allebei een dagje bij geslapen en rustig aan gedaan. Dat was wel nodig na zo’n lange busrit. De volgende dag hebben we fietsen gehuurd bij ons hotel en zijn we Hue gaan verkennen. Hue is een vrij grote stad met in de stad een “verborgen stad”: de Purple of Imperial city. In deze verborgen stad leefde verschillende jaren de regerende keizers met hun vrouwen. Dit waren er soms wel 142, wat moesten ze anders met hun tijd doen toch? Overal op het terrein stonden huisjes gebouwd voor al die vrouwen, hun ouders en soms zelfs grootouders. Om even te ervaren hoe het zou zijn geweest om keizerin te zijn besloten we onszelf om te laten kleden in traditionele keizerlijke kleding (lekker toeristisch). Leuk om een keer mee te maken maar wij kiezen toch liever voor een korte broek met shirtje.

Na het bezoeken van de stad hebben we nog een boottocht gemaakt over de parfum rivier. Deze was door de heftige regen van eerdere dagen erg bruin en deed ons totaal niet denken aan parfum en de daarbij horende bloemengeur etc. Voor lunch besloten we op zoek te gaan naar een franse bakkerij en hebben we genoten van een heerlijke croissant en franse wafel.

De volgende dag zijn we van Hue naar Hoi An gereden met de Easyriders. Dit is een groep professionele motorrijders die voor hun beroep toeristen van plek naar plek brengen en hen onderweg al het moois in de omgeving laat zien. Wij gingen dus achter de motor.  Zo zijn we langs de Elephant springs gereden (waterval) en hebben we een prachtige route gehad over de Hai Van Pass. Voor de Topgear volgers misschien wel bekend, deze route staat namelijk in de top 10 van mooiste motorroutes.  De hele rit was zo mooi en onze bestuurders waren erg lief en attent, top ervaring!

In Hoi An kwamen we in onze homestay en werden we ontvangen door 2 te lieve mensen. Ze waren zo ontzettend zorgzaam en iedere keer dat we weggingen werden we even uitgezwaaid.  Het ontbijt was erg uitgebreid maar toch besloten we bijna iedere ochtend te kiezen voor een broodje pindakaas, dat was lang geleden! De meneer heeft zelfs voor ons 2 kilometer op zijn scooter afgelegd om ons een potje pindakaas mee te geven voor onze volgende reis, super lief!

Hoi An staat bekend als de stad van de lampionnen. Overal in de oude binnenstad hangen gekleurde lampionnen aan touwen, in bomen en aan huizen. Het was een heel mooi en kleurrijk gezicht. Verder is het straatbeeld in Hoi An voornamelijk winkeltjes, super leuke koffietentjes, restaurantjes  en kleermakers. Ook wij besloten kleding op maat te laten maken en binnen 1.5 dag hadden we beide een jurk en een jumpsuit, heel blij mee! Ook de verschillende restaurantjes vielen bij ons wel in de smaak. Als echte cultuurbarbaren hebben we Indiaas, Mexicaans, Italiaans en zelfs een traditioneel Nederlands patatje speciaal gehad, dat was echt genieten!

Waar we ook ontzettend blij mee waren was het strand dat vlakbij Hoi An lag. Het was al weer even geleden dat we hadden genoten van een dagje zon, zee  en strand en konden dan ook wel weer een kleurtje gebruiken.  Uiteindelijk is het niet 1 maar 3 dagen strand geworden, we konden er geen genoeg van krijgen. Ook andere mensen waren erg blij dat wij op het strand lagen. Op 1 dag hebben 5 mensen afzonderlijk van elkaar aan ons gevraagd of ze hun spullen even bij ons mochten neerleggen zodat ze konden gaan zwemmen, blijkbaar zien wij er zo betrouwbaar uit dat mensen ons dat toevertrouwen. Het ging zelfs andere mensen opvallen en we kregen als tip dat we er maar geld voor moesten gaan vragen, goede tip voor de volgende keer.

Terwijl we ’s avonds door de stad liepen werden we meerdere keren door mensen aangesproken of we in hun club een drankje wilden komen doen. De op 1 na laatste avond besloten we te gaan stappen en na 6 weken bijna niet opgetut te zijn geweest was het wel weer eens fijn mascara op te doen! Na wat wijze woorden van onze homestay Papa en Mama dat we goed op moesten passen konden we gaan! In de club kwamen we toevallig dezelfde meisjes tegen waarmee we in Hanoi een dag hadden opgetrokken, super gezellig om hun weer tegen te komen. Zij hadden nog 3 andere Nederlands leren kennen, waarvan 1 uit Doetinchem die met allemaal Beekse mensen in de klas had gezeten, toevallig! Samen met hun hebben we een erg leuke avond gehad. Meest bijzondere aan de avond was dat om 00.00 iemand jarig was en ze besloten binnen vuurwerk af te steken. Dan hebben we het niet over sterretjes maar echt vuurwerk. Overal hing versiering en we moesten dan ook gelijk denken aan ’t Hemeltje in Volendam. Brandpreventie hebben ze denken we nog niet van gehoord in het Vietnamese uitgaansleven.  Op de terugweg naar ons hotel kwamen we ratten tegen, niet 1 maar wel 20 in totaal die gezellig in groepjes van 4 een theekransje aan het houden waren. Gelukkig had Laura wat alcohol gedronken en reageerde ze voor haar doen super rustig!

Na 5 dagen Hoi An hadden we een 11 uur durende treinrit voor de boeg naar Nha Trang om vanuit daar door te gaan naar Dalat. De trein was een ervaring op zich. We hadden hele fijne stoelen en voor de verandering eens genoeg beenruimte. Om het half uur kwam er een etenskar voorbij met snacks als chips maar ook hele Vietnamese rijsttafels konden er besteld worden . Wij kozen voor rijst met ei maar kregen er nog van alles bij, en dat voor omgerekend 1 euro! Nadeel was wel dat er alleen stokjes bijgeleverd zaten en zo zat een hele coupé vol Vietnamezen afwachtend en lachend te kijken hoe we dit toch op zouden lossen. Uiteindelijk hebben we het gered en heeft Nienke zelfs een compliment gekregen over haar stokjes eet kunsten, trots! Ook in de trein is het verschil tussen arme en rijke mensen duidelijk te zien en konden wij nog iemand blij maken met de restjes van ons eten, wel heel dubbel!

In Dalat hebben we op de eerste dag de stad een beetje verkend. Zo hebben we het Crazy house bezocht en de nachtmarkt. Het Crazy house is gebouwd door een architect die vond dat de mens wat dichter bij de natuur moest komen te staan. Het huis leek een beetje op een sprookjeshuis en kon zo rechtstreeks in de Efteling worden geplaatst. Nadat we een uur daar hadden rondgelopen, mede door de opstoppingen die werden veroorzaakt door selfie makende Aziaten, vonden we het wel genoeg geweest en tijd voor een bakkie koffie. ’s Avonds  hebben we over de markt heen gestruind. Opvallend was hier dat er over de hele markt dezelfde spullen en hetzelfde eten werd verkocht. Een soort pizza maar dan van rijstpapier met allerlei ingrediënten die niet gelijk thuis te brengen zijn. Toch durfde we, stoer als we zijn met eten, dit te proeven. Niet vies, maar ook niet lekker was uiteindelijk de conclusie. Ook waren er tassen te koop van de winkel ‘Action’, je weet wel, die blauw met witte. En serieus, mensen kochten ze. Erg grappig.

Dag 2 in Dalat zijn we gaan canyoningen. Dit hadden we in Indonesië ook al gedaan maar dit bleek toch heel wat anders. Bij aankomst kregen we alle klim benodigdheden en konden we even “droog” het abseilen oefenen. Na een korte wandeling kwamen we aan bij een waterval en werd ons verteld dat we daarvan af konden gaan abseilen. Alleen het zien van die waterval zorgde al voor knikkende knieën en dan het idee dat je er ook nog vanaf moet! Bij de eerste daling besloot Laura dat het wel leuk was om de rots even van dichterbij te bekijken. Voor Nienke, die boven aan stond en Laura niet meer kon zien zag dit er best eng uit, en daarna moest ze zelf nog! Bij de tweede daling moesten we echt door de waterval heen. Laura durfde stoer als tweede te gaan maar met een blik naar beneden over het randje had ze toch ook flink wat spanning wat duidelijk te zien was op haar gezicht. Toen Nienke aan de beurt was verliep het ook niet helemaal vlekkeloos. Abseilen met je benen naar beneden was voor Nienke blijkbaar niet uitdagend genoeg en daarom besloot ze met haar benen in de lucht  en hoofd naar beneden af te dalen ( al was dit niet helemaal gepland). Na een paar spannende minuten op de kop te hebben gehangen en de dorst was gelest door al het water dat in haar gezicht kwam, stond Nienke ook weer met beide, nog bevende benen op de grond.

Laura durfde nog een derde afdaling aan maar Nienke vond het wel genoeg geweest en keek meer uit naar het ziplinen wat daarna kwam. Daarmee gingen we hangend aan een touw over een meer heen, super leuk!

’s Avonds hebben we genoten van de broodjes bij de Franse bakker en vervolgens zijn we nog snel een drankje wezen doen bij het 100 Roofs Café. Hier bestel je bij de ingang een drankje en moet je daarna vele verdiepingen door een doolhof lopen om uiteindelijk een plekje te vinden om je drankje op te drinken. Erg mooi gemaakt allemaal!