Java

Java              
Dag 1: Van Amsterdam naar Jakarta 
Bepakt en bezakt met natuurlijk veel te veel kilo's zijn we eindelijk na maanden van voorbereiding op weg naar Amsterdam. Na het inchecken en het afscheid nemen van familie kon het grote avontuur beginnen. In het vliegtuig was er een ruime keuze aan films, drinken en eten. Want wie heeft er nou geen zin om om 3 uur 's nachts de keuze te maken tussen "beef or chicken"? 
Aangekomen in Jakarta kwam de warmte ons al gelijk tegemoet. Gelukkig hadden onze backpacks de reis ook helemaal overleefd en konden we ons rustig richting de uitgang van het vliegveld begeven. Onderweg moesten we nog even wat geld wisselen. 3 mensen die met geld tegen een raam klopten en daarmee vroegen of we alsjeblieft bij hun het geld wilden wisselen deden ons denken aan de Wallen in Amsterdam. Toen we erachter kwamen dat ze allemaal hetzelfde boden hebben we snel onze euro's gewisseld en gingen we als echte miljoenairs, 2.4 miljoen IDR, richting de bus Terminal. 
In de bus richting Kampung Rambutan, het volgende busstation 49 kilometer vanaf het vliegveld gelegen, hebben we onze ogen uitgekeken. Duizenden auto's, motoren en vrachtwagens die allemaal rakelings langs elkaar heen rijden, de zichtbare armoede en heel veel lichtjes brachten ons gelijk in de realiteit van Jakarta. Wat een inmens grote, drukke en vooral vieze stad!  
Drie uur later en nog steeds in Jakarta zijn we eindelijk aangekomen op Kampung Rambutan. Door van te voren wat informatie te lezen wisten we dat we opzoek moesten naar een betrouwbare Blue Bird Taxi die ons naar het hotel zou brengen. Na veel aanspraak en geschreeuw op het busstation van andere taxi maatschappijen en mensen die ons gewoon erg interessant vonden hebben we gelukkig met behulp van vriendelijke politie agenten een goede taxi gevonden.  
De taxi bracht ons naar ons hotel (Reddoorz @ Pajatan Raya) waar we konden gaan bijkomen van deze hectische en indrukwekkende dag. Voor dat we dit konden doen hebben we nog even inkopen gedaan bij de plaatselijke buurtsuper. Laura kwam er daar gelijk achter dat als je een broodje met chili saus hebt, deze ook echt heel pittig is. Ook onze eerste ongewenste ontmoetingen met wat ongedierte (lees: dikke vette zwarte ratten) kon niet uitblijven. Gelukkig was het nu dan echt tijd voor een koude cola op ons balkon en een goede nachtrust, om 04.00 weer wake-up call! 
Dag 2 & 3: Pangandaran 
Met de bus zijn we vanuit Jakarta vertrokken naar Pangandaran, in het zuiden van Java. In de bus kwam ontmoette we James, een gepensioneerde, goed engels sprekende indonees die soms wat overbezorgd op ons lette. Erg aardig en behulpzaam maar bij een busrit van 9 uur heb je niet altijd zin om te praten. Ook was er een Nederlands meisje die al eerder in Pangandaran was geweest. Zij zou daar worden opgehaald door een vriend. Eenmaal in Pangandaran aangekomen konden wij ook met die vriend meerijden, dit scheelde ons een boel gesjouw met onze backpack, heel fijn dus! Hij zette ons af bij een gezellig klein hosteltje met ontzettend lieve eigenaren.  

Na een hele lange nacht goed te hebben geslapen en wat muggenbulten rijker te zijn gingen we na een heerlijke banana pancake naar de Green valley en de Green canyon. Onderweg liet onze gids ons een aantal home-factory’s zien. Zo hebben we gezien hoeveel bewerkingen rijst nodig heeft voor het gegeten kan worden en dat alle onderdelen van een kokosnoot worden gebruikt.  

Pangdanderan is in 2006 getroffen door het Tsunami, onze gids was op het moment dat het begon in de zee aan het surfen. Onderweg vertelde hij ons wat er op dat moment door hem heen ging en hoe hij zichzelf heeft beschermd. Ook vertelde hij dat veel van zijn vrienden de tsunami niet hebben overleefd. Erg indrukwekkend omdat wij het natuurlijk alleen op televisie gezien hebben. 

Aangekomen bij de Green valley gingen we eerst een erg mooie wandeltocht maken tussen de palm- en bananenbomen. Daarna konden we het water in om te bodyraften, gewoon met je eigen lichaam met de stroming mee zwemmen. Om verder de rivier op te komen moesten we van een waterval afspringen, dit was vooral voor Nienke erg spannend. Maaarrr, we hebben het allebei wel gedaan! Onze lelijke teva’s bleken vandaag al een goede aankoop te zijn. We konden met gemak (ofja, wel wat blauwe plekken en schrammen rijker) op de rotsen klimmen.  
Na wat te hebben gegeten konden we verder naar de Green canyon. Hier gingen we met een boot varen en kon er gezwommen worden. Door de regenval van de dag ervoor was het water wat ruig en bruin, we besloten niet te gaan zwemmen. 

Onderweg terug naar Pangandaran stopten we bij een surfers strand waar we wat konden drinken en even konden chillen. Verder stopten we bij een schildpadden opvang en een bamboo bridge die in Nederland niet door de veiligheidsvoorschriften zou komen maar die wel erg mooi was! De scooters konden 1 voor 1 over de brug rijden waarbij de bamboostokken bijna op knappen stonden.  

Dag 4, 5 en 6: Yogjarkarta

Vanuit Pangandaran zijn we met de bus en trein naar Yogjarkarta gegaan. Voordat we de trein in mochten werden we tussen de locals weggehaald en mochten we plaatsnemen in de vip-ruimte, wij voelden ons bezwaard maar de mensen op het station stonden erop. Helaas mochten onze hanen, gasflessen en kokosnoten niet mee in de trein, dit stond duidelijk vermeld op een bord, deze hebben we dus achter moeten laten op het station..  In de trein zaten we tegenover 2 meisjes van 25 uit Bandung die ons wel een instagramselfie waard vonden. Zij waren ook afgestudeerd en gingen op vakantie, een 15 urige treinreis naar de andere kant van Java. Verder dan Java waren ze nog nooit geweest, wat een verschil met onze reis. Eenmaal aangekomen in Yogjarkarta werden door de eigenaar van het hostel (James) opgehaald met de scooter op het treinstation. Wat een drukte! ‘s Avonds hebben we een heerlijke pizza gegeten voor Nienke haar verjaardag en hebben James en zijn vrienden ons meegenomen naar een reggeaband. Daarnaast hebben we in Yogjarkarta de Boroburdur en de Prambanan bezocht. Erg indrukwekkend. Voor veel indonesische kindjes was de Borobodur niet de grootste bezienswaardigheid, overal waar we kwamen werd ons netjes gevraagd of we op de foto wilden en werd er van alle kanten naar ons gewezen en gezwaaid. Op de laatste avond in Yogja hebben we een bezoek gebracht aan het weeshuis waar Rosan 3 maanden stage heeft gelopen. Daar kregen we een warm onthaal van alle lieve kindjes en werden ze ontzettend enthousiast toen ze een foto van Rosan zagen. Wat een ervaring! En wat een verschil met de woongroepen van bijvoorbeeld Elver, 4 man personeel op 27 (!) kinderen. Het was mooi en bijna ontroerend om te zien hoe weinig ze hadden en hoe blij ze daarmee waren, echte 

kunstenaars met wat potloden en papier!  
De volgende ochtend werden vroeg opgehaald om te vertrekken naar Mount Bromo. We hadden een 10 uur durende busrit voor de boeg, wat in het Javaans 13 uur betekent. Gelukkig hadden Laura en ik de beste plekken uitgezocht en konden wij in ieder geval normaal zitten en soms zelfs liggen, dit in tegenstelling tot de mensen achter ons die met hun kniën vast tegen onze stoelen aan zaten. Met nog 6 uur voor de boeg vond ons busje het toeteren en racen over de weg wel welletjes en besloot het gewoon niet meer te doen. Gelukkig kon deze nog gemaakt worden en kwamen we na 13 uur aan op Mount Bromo. Als de grond niet zo nat was geweest van de harde regen hadden we deze waarschijnlijk gekust. 
Om 3.30 werden we opgehaald met de jeep om naar de Bromo vulkaan te gaan. Deze was helaas een beetje aan het uitbarsten dus we konden hem alleen vanaf een uitkijkpunt bekijken. Na een flinke wandeltocht naar boven waarbij je de hoogte goed kon merken hadden we een mooi uitzicht op de vulkaan en zijn omgeving. Ondanks de regen vonden we het erg mooi, onze qua kleur matchende regenponcho’s maken op de fotos een boel goed! 
Bij terugkomst in ons primitieve hostel kregen een heerlijk nasi ontbijt (echt lekker!) en konden we eindelijk genieten van de zon die doorkwam en daarmee het uitzicht een stuk mooier maakte. We besloten een korte wandeling te doen door de omgeving en verbaasde ons erover dat de mais en prei velden schuin tegen een berg aan konden groeien en daar ook onderhouden konden worden. Vervolgens stond ons een nieuwe lange busrit te wachten richting de ferry naar Bali. We hadden tijdens het boeken van de Bromo tour de ferry uitgesloten in de prijs. Toen wij in de bus vroegen waar we ons kaartje konden kopen werd er alleen ‘no problem’ gezegd en zijn we uiteindelijk gratis in Bali terecht gekomen. We mochten zelfs even in de stuurcabine van de kapitein kijken, arrrr.